Socjalizacja psów jest podstawą do tego, by nasze wspólne życie z czworonogami przebiegało bez większych zakłóceń, żeby nasze własne, dorosłe psy były stabilne emocjonalnie, a szczenięta mogły sobie radzić (szczególnie w pierwszym, trudnym dla nich okresie) po przybyciu do nowego domu. Pies żyje z człowiekiem i innymi zwierzętami, a do tego, jak będzie wygladało to życie, należy go przygotować. Odpowiednio dawkowane bodźce, obeznanie się z tym, co nowe i nieznane to elelementy, nad którymi pracujemy z naszymi psami. Utrwalamy pozytywne reakcje i wzmacniamy je. Priorytetem są dogi argemtyńskie, które ze względu na swój trudny charakter i siłę, wymagają odpowiedniej stymulacji lub pracy nad hamowaniem danych zachowań.
Socjalizacja przebiega od pierwszych dni życia.
Najpierw szczenię uczy się kontaktów z matką i rodzeństwem, a następnie z opiekunami. Potem przychodzi czas na nowe doznania, jakimi są członkowie stada, osoby, dźwięki, otoczenie najpierw najbliższe, później dalsze i całkiem odległe. Te wszystkie ćwiczenia poznawcze dążą do tego, by maluch mógł w jak najmniej stresujący sposób pojawić się w nowym domu i miał podstawy do tego, by wyrosnąć na wspaniałego towarzysza.
Ważne jest, w jaki sposób nowi właściciele zostaną przygotowani na przybycie nowego członka rodziny, dlatego staramy się aktywnie współpracować z opiekunami.
Przykładamy wielką wagę do tego, by pracować nad stabilną psychiką naszych psów.
Podczas blisko trzydziestoletniego doświadczenia w pracy z różnymi czworonogami i ich właścicielami uważam, że socjalizując w umiejętny, zrównoważony sposób, posiada się doskonałe podstawy do dalszych etapów wdrażania psa do ćwiczeń z przewodnikiem.
Czas poznać się
